东京赋

东京赋原文：

薄游金华山，信足支短筇。长啸黄初平，蹴踏金芙蓉。芙蓉峰头白云起，天风习习两腋举。相传古来洞天三十六，乃是赤松真人之所理。千岩拔崔嵬，万壑亘迤逦。高欲凌空同，侧若摧鸟鼠。括苍与台雁，琐细不足拟。帝鸿既长逝，雨师邈难招。回看昔日讲堂洞，却忆当时刘孝标。九龙蜿蜒读书处，穹岩怪石摩苍霄。荒坟突兀葬彩笔，至今词客何寥寥。讲堂信郁纡，朝真益弘敞。天门划然开，石洞豁榛莽。恍然坐我金银台，昆丘玄圃恣来往。青虬赤鲤尽罗列，三仙七圣时俯仰。幽怀转轶荡，胜槩杳莫穷。飞梁百尺下窈窕，举足却堕冰壶中。冰壶跨山腹，气势何其雄。何年虎豹穴，置此蛟龙宫。水帘参差直下五千尺，银河宛转倒泻双白虹。天孙云锦织璀璨，鲛人珠箔垂玲珑。飞流溅沫日夜不得息，惊涛涌雪六月迷长空。耸身出冰壶，倚杖息馀峭。举头万松巅，隐隐落斜照。石羊纷纷望不穷，突见双龙挂寒峤。恍惚初平兄弟骑，蜕骨遗此青天貌。俯窥曲涧仅容膝，解衣燃烛渡深黑。行行不尽一线明，万乳荧煌喷苍壁。玉树罗青葱，芝田烂金碧。谁持巨灵斧，凿此灵仙窟。真人渺何许，瑶草纷可拾。枰间数子势飞动，细看尚记当年弈。人言此穴穿四明，天窗万叠开蓬瀛。摩挲仰视众仙箓，隐见若有胡生名。吁嗟我今胡为在下土，青鞋布袜濩落如流萍。乃思昔日玉皇侧，看花醉卧芙蓉城。木公徘徊向我怒，授简谪余离太清。一落人间五千载，沧溟浩劫会巳盈。顾瞻灵境但咫尺，奋身欲飞还不能。倚杖还悲歌，壮心浩难遏。却忆云门期，瓢笠候明发。回望金华山，兹游信奇绝。馀霞映袍袖，岚翠尚明灭。何当蹑苍虬，长揖众仙列。提携两赤松，永与尘世别。
姓名久不到西山，觅便无风鼻谩酸。天堑有花春堰急，地炉无火夜堂寒。青灯昔记对床卧，白发今羞把镜看。见说北归常有雁，一书无惜报平安。
春风五见上林花，回首沧洲岁月赊。手植杉松今拱抱，心怜蒲柳日颓斜。求羊何处寻三径，庄惠无须办五车。幸有春衣堪日典，朝回先过酒人家。
春后雪。衫儿因甚难热。绿丛啼鸟听吹来，嫩簧小舌。可怜谷雨是明朝，又当花谢时节。翠蛾子，谁与贴。雀花镜里谁折。珠娘西去唱杨枝，怨歌几阕。长干断处苦相迎，桃根桃树桃叶。枕屏叠下三四褶。揽流苏，带子双结。枉对金缸明灭。但辘轳井上、咿哑相接。恰夜乌城头啼歇。
挂冠早厌承明庐，文采风流意自如。视草烟云生笔札，倚楼星月满郊墟。才高司马曾难蜀，官似虞卿懒著书。天上词垣谁独步，纷纷空自笑黔驴。
鸟有鹣鹣，似凫青赤。虽云一质，气同体隔。延颈离鸣，翻能合翮。
摘送园蔬露未乾，齑成新味带咸酸。几回放箸诗肠饱，绝胜先生苜蓿盘。
纷纷末术例从谀，邂逅淇南论有馀。贾传自怜多感慨，东门何意泥孤虚。雨连宾馆留三宿，天遣幽怀为一抒。觉我胸中闻未有，九峰新说历家书。
河朔时堪拟，溟南意懒图。相羊逢胜地，潇洒似精庐。暝翠千山合，芳红一雨濡。跳金鱼亦乐，烁石暑全无。昨梦暌神女，沉疴问鬼臾。无轮生四角，有愤反三隅。方羡溪塘满，俄趋岸柳疎。共欣甘入稻，仍喜脆归蔬。歌舞还萦座，盘肴不趁虚。放言庸喋蝶，引酹原徐徐。有客敦农圃，多忧出赋租。但教鱼菽具，何必囷仓余。来卷千钟尽，归乘万窍呼。御风非数数，爱酒亦如如。

东京赋拼音解读：

báo yóu jīn huá shān ，xìn zú zhī duǎn qióng 。zhǎng xiào huáng chū píng ，cù tà jīn fú róng 。fú róng fēng tóu bái yún qǐ ，tiān fēng xí xí liǎng yè jǔ 。xiàng chuán gǔ lái dòng tiān sān shí liù ，nǎi shì chì sōng zhēn rén zhī suǒ lǐ 。qiān yán bá cuī wéi ，wàn hè gèn yǐ lǐ 。gāo yù líng kōng tóng ，cè ruò cuī niǎo shǔ 。kuò cāng yǔ tái yàn ，suǒ xì bú zú nǐ 。dì hóng jì zhǎng shì ，yǔ shī miǎo nán zhāo 。huí kàn xī rì jiǎng táng dòng ，què yì dāng shí liú xiào biāo 。jiǔ lóng wān yán dú shū chù ，qióng yán guài shí mó cāng xiāo 。huāng fén tū wū zàng cǎi bǐ ，zhì jīn cí kè hé liáo liáo 。jiǎng táng xìn yù yū ，cháo zhēn yì hóng chǎng 。tiān mén huá rán kāi ，shí dòng huō zhēn mǎng 。huǎng rán zuò wǒ jīn yín tái ，kūn qiū xuán pǔ zì lái wǎng 。qīng qiú chì lǐ jìn luó liè ，sān xiān qī shèng shí fǔ yǎng 。yōu huái zhuǎn yì dàng ，shèng gài yǎo mò qióng 。fēi liáng bǎi chǐ xià yǎo tiǎo ，jǔ zú què duò bīng hú zhōng 。bīng hú kuà shān fù ，qì shì hé qí xióng 。hé nián hǔ bào xué ，zhì cǐ jiāo lóng gōng 。shuǐ lián cān chà zhí xià wǔ qiān chǐ ，yín hé wǎn zhuǎn dǎo xiè shuāng bái hóng 。tiān sūn yún jǐn zhī cuǐ càn ，jiāo rén zhū bó chuí líng lóng 。fēi liú jiàn mò rì yè bú dé xī ，jīng tāo yǒng xuě liù yuè mí zhǎng kōng 。sǒng shēn chū bīng hú ，yǐ zhàng xī yú qiào 。jǔ tóu wàn sōng diān ，yǐn yǐn luò xié zhào 。shí yáng fēn fēn wàng bú qióng ，tū jiàn shuāng lóng guà hán qiáo 。huǎng hū chū píng xiōng dì qí ，tuì gǔ yí cǐ qīng tiān mào 。fǔ kuī qǔ jiàn jǐn róng xī ，jiě yī rán zhú dù shēn hēi 。háng háng bú jìn yī xiàn míng ，wàn rǔ yíng huáng pēn cāng bì 。yù shù luó qīng cōng ，zhī tián làn jīn bì 。shuí chí jù líng fǔ ，záo cǐ líng xiān kū 。zhēn rén miǎo hé xǔ ，yáo cǎo fēn kě shí 。píng jiān shù zǐ shì fēi dòng ，xì kàn shàng jì dāng nián yì 。rén yán cǐ xué chuān sì míng ，tiān chuāng wàn dié kāi péng yíng 。mó suō yǎng shì zhòng xiān lù ，yǐn jiàn ruò yǒu hú shēng míng 。yù jiē wǒ jīn hú wéi zài xià tǔ ，qīng xié bù wà hù luò rú liú píng 。nǎi sī xī rì yù huáng cè ，kàn huā zuì wò fú róng chéng 。mù gōng pái huái xiàng wǒ nù ，shòu jiǎn zhé yú lí tài qīng 。yī luò rén jiān wǔ qiān zǎi ，cāng míng hào jié huì sì yíng 。gù zhān líng jìng dàn zhǐ chǐ ，fèn shēn yù fēi hái bú néng 。yǐ zhàng hái bēi gē ，zhuàng xīn hào nán è 。què yì yún mén qī ，piáo lì hòu míng fā 。huí wàng jīn huá shān ，zī yóu xìn qí jué 。yú xiá yìng páo xiù ，lán cuì shàng míng miè 。hé dāng niè cāng qiú ，zhǎng yī zhòng xiān liè 。tí xié liǎng chì sōng ，yǒng yǔ chén shì bié 。
xìng míng jiǔ bú dào xī shān ，mì biàn wú fēng bí màn suān 。tiān qiàn yǒu huā chūn yàn jí ，dì lú wú huǒ yè táng hán 。qīng dēng xī jì duì chuáng wò ，bái fā jīn xiū bǎ jìng kàn 。jiàn shuō běi guī cháng yǒu yàn ，yī shū wú xī bào píng ān 。
chūn fēng wǔ jiàn shàng lín huā ，huí shǒu cāng zhōu suì yuè shē 。shǒu zhí shān sōng jīn gǒng bào ，xīn lián pú liǔ rì tuí xié 。qiú yáng hé chù xún sān jìng ，zhuāng huì wú xū bàn wǔ chē 。xìng yǒu chūn yī kān rì diǎn ，cháo huí xiān guò jiǔ rén jiā 。
chūn hòu xuě 。shān ér yīn shèn nán rè 。lǜ cóng tí niǎo tīng chuī lái ，nèn huáng xiǎo shé 。kě lián gǔ yǔ shì míng cháo ，yòu dāng huā xiè shí jiē 。cuì é zǐ ，shuí yǔ tiē 。què huā jìng lǐ shuí shé 。zhū niáng xī qù chàng yáng zhī ，yuàn gē jǐ què 。zhǎng gàn duàn chù kǔ xiàng yíng ，táo gēn táo shù táo yè 。zhěn píng dié xià sān sì zhě 。lǎn liú sū ，dài zǐ shuāng jié 。wǎng duì jīn gāng míng miè 。dàn lù lú jǐng shàng 、yī yǎ xiàng jiē 。qià yè wū chéng tóu tí xiē 。
guà guàn zǎo yàn chéng míng lú ，wén cǎi fēng liú yì zì rú 。shì cǎo yān yún shēng bǐ zhá ，yǐ lóu xīng yuè mǎn jiāo xū 。cái gāo sī mǎ céng nán shǔ ，guān sì yú qīng lǎn zhe shū 。tiān shàng cí yuán shuí dú bù ，fēn fēn kōng zì xiào qián lǘ 。
niǎo yǒu jiān jiān ，sì fú qīng chì 。suī yún yī zhì ，qì tóng tǐ gé 。yán jǐng lí míng ，fān néng hé hé 。
zhāi sòng yuán shū lù wèi qián ，jī chéng xīn wèi dài xián suān 。jǐ huí fàng zhù shī cháng bǎo ，jué shèng xiān shēng mù xu pán 。
fēn fēn mò shù lì cóng yú ，xiè hòu qí nán lùn yǒu yú 。jiǎ chuán zì lián duō gǎn kǎi ，dōng mén hé yì ní gū xū 。yǔ lián bīn guǎn liú sān xiǔ ，tiān qiǎn yōu huái wéi yī shū 。jiào wǒ xiōng zhōng wén wèi yǒu ，jiǔ fēng xīn shuō lì jiā shū 。
hé shuò shí kān nǐ ，míng nán yì lǎn tú 。xiàng yáng féng shèng dì ，xiāo sǎ sì jīng lú 。míng cuì qiān shān hé ，fāng hóng yī yǔ rú 。tiào jīn yú yì lè ，shuò shí shǔ quán wú 。zuó mèng kuí shén nǚ ，chén kē wèn guǐ yú 。wú lún shēng sì jiǎo ，yǒu fèn fǎn sān yú 。fāng xiàn xī táng mǎn ，é qū àn liǔ shū 。gòng xīn gān rù dào ，réng xǐ cuì guī shū 。gē wǔ hái yíng zuò ，pán yáo bú chèn xū 。fàng yán yōng dié dié ，yǐn lèi yuán xú xú 。yǒu kè dūn nóng pǔ ，duō yōu chū fù zū 。dàn jiāo yú shū jù ，hé bì qūn cāng yú 。lái juàn qiān zhōng jìn ，guī chéng wàn qiào hū 。yù fēng fēi shù shù ，ài jiǔ yì rú rú 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

东京赋相关翻译

①内宴奉诏作：《宋史·曹翰传》题作《退将诗》。内宴，皇帝设于宫内的宴会。诏，皇帝的命令。六韬：古代兵书名。传说为周朝吕尚（即太公望）所作。实为汉人依托。全书分《文韬》、《武韬》、《龙韬》、《虎韬《豹韬》《犬韬》六部分，故称《六韬》。时髦：指一时的杰出人物。
①遥岑：远山。玉簪、螺髻：玉做的簪子，像海螺形状的发髻，这里比喻高矮和形状各不相同的山岭。断鸿：失群的孤雁。吴钩：古代吴地制造的一种宝刀。这里应该是以吴钩自喻，空有一身才华，但是得不到重用。了：放在动词或形容词后，表示动作或变化已经完成。

东京赋相关赏析

久旱逢雨的喜悦心情，表现其对农业生产和百姓的关心。感情深挚，语言朴实无华。丰富的想象、大胆的夸张和形象的比喻的运用，为作品增色不少，艺术效果尤为显著。
“皂盖朱幡列五候”，写的是其仪仗车饰，显示其位高权重。古代高官出行往往用黑色的车盖，红色的旗帜，即“皂盖朱幡”。元代并无裂地封侯之制，此处用“列五侯”来表明他身处高官显贵之列。
起首一句塑造出一位幽怨缱绻的闺中女子形象。她手执洁白的纨扇，无语凝思，怅然怀想。她也许是思念远方的情人，也许是伤惋青春的易逝。此处暗用李白《折荷有赠》之“相思无因见，怅望凉风前”的意境。“捻”意为用手指轻轻搓转，表现执扇时怅然无绪的情态，极为传神。“初”、“生”二字，前后关联，暗示因节序变换，令闺中人顿生新的怅望之情。

作者介绍

曹邺 曹邺（约816～875），字业之，一作邺之，桂州（今广西桂林阳朔）人。晚唐诗人。与刘驾、聂夷中、于濆、邵谒、苏拯齐名，而以曹邺才颖最佳。曹邺曾担任吏部郎中（唐）、洋州刺史（唐）、祠部郎中（唐）等职务。